Vrouwen trekken door de straten
’t Lijkt wel of de zon verrees
In miljoenen doffe keukens
In duizend maffe ateliers
Al die vrouwen hebben eind’lijk
Voor hun vrijheid nu gekozen
En zij zingen: Geef ons brood
Maar geef ons voortaan ook eens rozen

Vrouwen trekken door de straten
Uitgestapt uit het gareel
Zij verlangen van de kansen
In het leven ook hun deel
Een gareel is goed voor ossen
Maar voor mensen uit den boze
Ja, wij willen brood natuurlijk
Maar we willen ook graag rozen

Vrouwen trekken door de straten
’t Gaat ook om de man z’n recht
Die precies als al die vrouwen
Om de broodvraag blijft geknecht
’t Leven is niet om te zwoegen
In een sleur, dat uitzichtloze
ook een hart kan soms verhongeren
Geef ons brood, maar geef ook rozen