Clouseau
Clouseau - bergen en ravijnen lyrics
Your rating:
Er zijn zo van die dagen dat een zwerver in me leeft Ik moet naar buiten breken, ver weg van al wat mij omgeeft Dan kan ik niets verdragen, loop nerveus en overstuur In mijn bloed klopt verlangen naar onstuimig avontuur Het kan opeens gebeuren, en het valt zo plots op mij Geen mens houdt mij nog tegen, zelfs mijn liefste, zelfs niet jij Ik kan het niet verklaren, 't is een gloed die smeult en brandt Ja, los wil ik me scheuren, los van elk gezond verstand Het zijn bergen en ravijnen Of een zaal van duizend man Of de hitte van woestijnen Die ik graag bedwingen zal Dan scheur ik door de nachten, door de hitte die me slaat Een dorre witte vlakte die me naar de eindstreep jaagt Dan luwt opeens de storm en een rust die mij herschept Onpeilbaar is de vreugde als je iets veroverd hebt Het zijn bergen en ravijnen Of een zaal van duizend man Of de hitte van woestijnen Die ik graag bedwingen zal 't Is een beest dat wild tekeer gaat Dat mijn angsten overstemt Het gevaar dat me uitdaagt Koen, ik wil dat jij me temt Dan wenkt opnieuw de haven van het huis waar ik verblijf Dan proef ik weer de liefde van haar zoete warme lijf Vind ik opnieuw de kalmte van het leven dat zich schrijft Totdat de onrust wakker wordt en mij weer naar buiten drijft Naar de bergen en ravijnen Of een zaal van duizend man Of de hitte van woestijnen Die ik graag bedwingen zal 't Is een beest dat wild tekeer gaat Dat mijn angsten overstemt Het gevaar dat me uitdaagt Koen, ik wil dat jij me temt Nanana..