Vroeger toen ik klein was moest ik vaak
Met mijn moeder mee de stad in naar een stoffenzaak
Het duurde uren en ik verveelde me kapot
Terwijl ze uitgebreid naar dat ene stofje zocht
Maar het was een lekker soort vervelen
Ik speelde graag alleen
Ik hoefde niets te doen en ik hoefde nergens heen
Totdat zij me riep
'Clau wil jij wat voor me doen?
Knoopjes zoeken in die ene kleur groen.

Ik hoor nog
Hoe je zei
Doe er nog maar 2 knoopjes bij
Want al naai
Ik me rot
Alles wat het doet kan kapot

Ik hoor nog
Ik zie nog
Ik weet nog

Toen leek het ook nog gewoon of alles bleef
Zoals het was, dat iedereen voor altijd leeft
En dat de tijd nooit op kon, daarvoor was er veel te veel
Uren vol gehang en oneindig geverveel
En ik dacht ook nog, dat hele erge pijn
Altijd als dat gat in je knie zou zijn
En waar zij, omdat je broek kapot was gegaan
Een appeltje op had gedaan

Ik hoor nog
Hoe je zei
Kus d'r op dan is het voorbij
Mama maakt je broek toch
Alles wat het doet kan kapot

Ik hoor nog
Ik zie nog
Ik weet nog

Maar nu ik in de schappen zoek
Een knoop voor aan m'n spijkerbroek
Weet ik hoe het is
Dat we allemaal bloot staan
Het leed dat moeders ook dood gaan
En hoe ik je mis
Nu al mis

Ik hoor nog
Hoe je zei
Nu doe ik het nog maar straks jij
Kijk maar mee
Let goed op
Want alles wat het doet kan kapot

En ik wou
Dat ik toen
Begrepen had wat ik nu moet doen

Ik hoor nog
Ik zie nog
Ik weet nog

Alles wat het doet kan kapot