Meneer de minister, welterusten,
slaap maar lekker, hier in Holland ben je thuis,
denk maar niet teveel, aan al die verre kusten,
stuur Mauro en de anderen maar naar huis,

Denk vooral niet aan uw oude idealen,
gooi de principes die u had maar over boord,
denk maar niet aan hoe ze hem straks komen halen,
en droom maar fijn van uw regeerakkoord.

Denk maar niet meer aan uw tijd als burgemeester,
aan wat u toen over die haatzaaiers dacht,
4 jaar later blijkt u toch verwante geesten,
Meneer de minister, slaap zacht.

Denk maar niet meer, aan hoe u nog geloofde,
in Jezus en in generaal pardon,
denk maar niet, aan hoe vroeger nog beloofde,
dat u alles voor ze doen zou wat u kon,

Droom maar niet van al die nare zeecontainers,
van de mannen, van de kinderen, van de vrouwen,
die horen na reizen naar iets beters,
ja, dit land is wel beloofd maar niet aan jou.

Droom maar lekker rustig van de regels,
aan de uitzondering wordt maar niet gedacht,
want daaraan zie je pas de wreedheid,
Meneer de minister, slaap zacht.

Denk maar niet meer aan die hypocriete types,
wat zijn ze boos en wat komen ze in het geweer,
als Sahar of als Mauro een gezicht heeft,
zonder ooit te denken er zijn er meer,

Die naamloos van Schiphol zullen vertrekken,
die we niet kennen van gezicht en verhaal,
die we zonder centje pijn laten verrekken,
als we ze niet hebben gezien op het journaal.

Denk maar niet teveel aan al die verre oorden
waar in het Nederlands gedroomd wordt in de nacht,
van voetbal, sinterklaas en mooie woorden,
Meneer de minister, slaap zacht.