Ik hou van ogen doorheen de tijd.
Ik hou van ogen die hebben geschreid.
Die hunkeren daar ik zie van groot gemis,
of sterlings staren van droefenis.

Ik hou van ogen die practisch ontdaan,
van grote smoor naar geluk in een hand,
en van venijnig in avondlijk land.
Hier blikken of ruigen waar 't zonlicht eens brand.

Maar goddelijk die kijkers, die vrijers vereend,
schitteren en zingen hoog boven, hun lied.
Fijn zijn die versieren, ellendig gevroem,
die lachen, en d'anderen geen steke doen.

Fijn zijn die versieren, ellendig gevroem,
die lachen, en d'anderen geen steke doen