Een beetje droom en wat verdriet.
De dagen komen, datdoe jij niet.
Een beetje roes wat is dat fijn,
wanneer de liefde niets is dan pijn:

Laat me toch, laat me toch een droom,
van een trein waarmee ik verdwijn.
Ik heb steeds een droom maar wat laat.
Ik wacht op een trein, die toch nooit gaat.
Laat me toch, laat me toch een droom,
van een trein waarmee ik verdwijn.
Die droom is van mij, laat me mijn droom.

Het is een poort waarop ik wacht.
Hij die ze sloot is waar ik naar tracht.
Blijf op een plek die je haast niet ziet,
jij in de straat, je merkt ze niet:

Laat me toch, laat me toch een droom,
van een trein waarmee ik verdwijn.
Ik heb steeds een droom maar wat laat.
Ik wacht op een trein die toch nooit gaat.
Laat me toch, laat me toch een droom,
van een trein waarmee ik verdwijn.
Die droom is van mij, laat me mijn droom.

Laat me toch, laat me toch een droom,
van een trein waarmee ik verdwijn.
Ik heb steeds een droom maar wat laat.
Ik wacht op een trein die toch nooit gaat.
Laat me toch, laat me toch een droooooooooom