Het is niet meer dan zeven jaar geleden. 
Het ging per mail, want bellen was te duur.
Ver van huis zijn biedt soms perspectieven,
die je in eigen land niet vlug vinden kan.
Ik heb uw brief zorgvuldig bijgehouden, 
samen met wat foto's in een oude doos.
Zo nu en dan heb ik hem teruggelezen
als een tastbare blauwdruk van het vuur.
Dat jarenlang de boel heeft doen verhitten,
jarenlang m'n bloed heeft stil doen staan.
't Is stom hoe dat het is moeten gebeuren,
want Annemie, wij passen echt niet bij elkaar.

Ik ben de naam van uw kleine broer vergeten.
Speelt ie nu als een held op mijn gitaar?
Of voetbalt hij misschien in eerste klasse?
De jongen had talent. Da's toch waar?
Naderhand gezien was het heel logisch.
Bij nader inzien had je groot gelijk
't Is stom hoe dat het is moeten gebeuren,
want Annemie, wij passen echt niet bij elkaar.
Annemie, wij passen echt niet bij elkaar.
Annemie, wij passen echt niet bij elkaar.

Dit feestje heeft z'n hoogtepunt gehad.
De jarige hangt suffend in z'n zetel.
'Je hoeft me niet naar huis te vergezellen', zeg je
''t Is laat, het mag, maar voel u niet verplicht.'
Blauw fluweel bedekt uw mooiste lichaamsdelen
en alcohol krijgt ook wat vat op mij.
Annemie, ik ken dit vreemde verlangen
en aan uw blik te zien is dat wederzijds.
Wat morgenvroeg gebeurt, dat zien we dan wel.
Morgenvroeg staat mijlenver van heier.
Morgenvroeg gaat ieder weer z'n kant op.
want Annemie, wij passen echt niet bij elkaar,
Annemie, wij passen echt niet bij elkaar.
Annemie, wij passen echt niet bij elkaar.