Ik kan het niet helpen, maar toch krijg ik slaap 
Van wat al die raadsleden zeggen 
Van 't geen zij, in Rade voor dit of voor dat 
Als ei in hun broedkamer leggen; 
Zij praten zo slordig, zo lang en zo zwaar 
Hun woord krijgt geen glans en geen glorie 
Toch wordt het gedrukt bij de Landsdrukkerij 
Vraag niet wat het kost! Als historie! 
 
Het IS al een baantje, het WORDT haast een vak 
Om van een papiertje te praten 
En, vrij naar het lied van het glas en de plas 
Om plasjes maar plasjes te laten 
Zij doen wel kwaadaardig, zo voor het publiek 
En eisen en honen en dreigen 
Maar trachten intussen, ook DAT is een vak 
Al dreigend wat opslag te krijgen 
 
Critiek is critiek, ook al snijdt ze geen hout 
En praten is eenmaal hun baantje 
Maar buiten de spreekstoel wordt ieder weer mens 
En pikt ook als mens weer z'n graantje; 
Het is maar een spel, ook al heet het dan vak 
Dat op de Toneel-Sof gaat lijken; 
Je speelt binnensmonds met je hand in je zak 
Een rol, waar geen kip naar komt kijken 
 
Zij spelen hun rollen als regel te zwaar 
En kunnen de point' niet lanceren 
Omdat zij, de Volksraad bezit geen souffleur 
Zoo slecht uit hun hoofd kunnen leren; 
Zij doen wel hun best, net als op het toneel 
Maar 't kaf overgroeit weer het koren: 
De mens wordt als Raadslid, net als een acteur 
Benoemd noch gemaakt, maar GEBOREN