Waar ergens zou m'n ouwe djongos wonen 
Wat werd van hem in al dit wild gedoe 
Hij wou, zei hij, als toean met pensioen ging 
Weer naar z'm kampong bij Oengaran toe 
Wie helpt hem nu in al z'n daagse noden 
Wie voelt de soesah in zijn tida tahoe 
In al die dingen, die hij nooit kon zeggen 
Maar die z'n toean wel begrijpen zou... 
 
Misschien... wie weet?... noemt hij zich mas Soepirman 
En werd een rijk en achtenswaardig man 
Die profiteert, en immers net als toean 
Van conjunctuur... en wat hij pikken kan 
Misschien dat hij, hij kon goed tafeldienen 
Als hofmaarschalk een blijde toekomst vond 
Daar rijdt hij nu, net als z'n toean vroeger 
Ook in een Buick door Djogjakarta rond 
 
Hij zal geen staats- of krijgsman zijn geworden 
Dat lag hem niet, hoewel... zo met nieuwjaar 
Kreeg hij met tact en gratie en zijn wensen 
Toch ieder jaar z'n voorschot voor elkaar 
En heeft hij niet, als diplomaat geboren 
Zijn toean steeds met wijs beleid beheerd 
Daarom... wie weet of ginds m'n ouwe djongos 
Nu niet met Beel en Strikker confereert 
 
Maar ook... misschien... ligt hij nu halfverhongerd 
Berooid en arm, verkommerd en doodziek 
Met om zich heen gerampas en gerampok 
Ginds in een kampong... in de republiek 
En waar hij nooit, net als z'n ouwe toean 
In rust en vrede toenggoeh mati kan 
En och... wie weet?... ligt hij allang begraven 
Onder een pajoeng op een koeboeran