Iemand zei laatst dat we arm als de mieren 
Kaal als de ratten en uitverkocht zijn 
Iemand zei laatst dat we mannen behoeven 
En dan vooral in de buurt van het Plein 
Iemand zei laatst dat hier zwakke regeerders 
Radeloos sturen naar reddeloosheid 
Iemand vroeg laatst: "Zeg, hoe raak je Jan Salie 
Jan Kalebas en Jan Hagel hier kwijt?" 
 
Iemand en iemand... en nog weer eens iemand 
Bitter... geladen... ontnuchterd... ontdaan 
Mensen als u en als ik... als wij allen 
Die in hun nuchter en Hollands bestaan 
Voelen hoezeer we maar reddeloos drijven 
Los van ons anker en zonder kap'tein 
Die op de brug niet uitsluitend professor 
Maar weer een schipper als Mouringh zou zijn 
 
Toch... er sprak laatst van die brug tot ons allen 
Hij, die het roer houdt der wankele schuit: 
Dat onze Scheepsraad courage gevat had 
Tot het voor allen bevrijdend besluit 
En dat het schip weer met Jantje Courage 
Tegenwind, stormtij en branding ten spijt 
En met bestemming: naar Vrijheid en Vrede 
Koers nam op Recht en op Redelijkheid 
 
Welaan, laat niemand nu zeggen en denken 
Wat hij als iemand gezegd heeft en dacht 
Nu onze schipper het schip uit de koerslijn 
Van Jan Beschuit en Jan Hen heeft gebracht 
Iemand blijft iemand, kritiek en gekanker 
Sieren ons volk, mits de bui is doorstaan 
Maar in een storm staat ons volk naast de stuurman 
Als hij als Mouringh te roer durft te staan