"Nu zo zoetjesaan het botten 
En het bloeien weer begint 
't Zit al in zo'n voorjaarsavond 
En zo'n vleugje voorjaarswind 
Nu verbaas ik mij voortdurend" 
Zei het heertje in de trein 
"Dat hier al die jonge mensen 
Zo... hoe zal ik zeggen? ... zijn 
 
Zo reeel, zo lauw, zo nuchter 
Maart, april, nou ja... en mei 
Voelen zij die voorjaarskriebel 
Niet of niet meer zo als wij 
Kiemt zo tussen licht en donker 
In zo'n Jan en zo'n Marie 
Nooit iets uit de Mei van Gorter 
Nooit een korrel poezie 
 
En ziet Jan in zo'n Marietje 
Nooit, als wij, een nimf of fee 
Vliegt hij nooit op dichtervleugels 
Net als Heine naast haar mee 
Zwoegt hij op zo'n lente-avond 
Nooit als Perk op een sonnet 
En klopt Kloos nooit aan zijn hartklep 
Of desnoods de Genestet 
 
Laat haar permanentjes zwieren 
Op haar uitgebleekte blond 
Veeg het rouge van haar wangen 
En de verflaag van haar mond 
Man, als IK, net als zo'n Jantje 
Nog eens achttien jaar kon zijn 
Potverdikkie!... nou, ik zou ze...!!" 
Zei het heertje in de trein