(Een herinnering aan Eline Vere en Louis Couperus) 
 
Zoals ik hier in deze lijst sta, zo was ik veertig jaar geleen 
Een beau, een fat, een Haegse jonker... en kijk ik nu zo om mij heen 
Dan... ja... dan werd Den Haag wel anders... waar bleef die Haegse haute volee 
Met ecuipage en distinctie, met jour, bonbons, boudoir, soiree... 
Zij is vergaan... met al haar Weltschmerz, haar Kleine Zielen en haar spleen 
En toch, ik zou zo'n frele freule, zo'n broze pop nog graag eens zien 
In al haar frele elegantie en schuimend witte baljapon 
Waarin Eline Vere danste, die slechts Couperus plooien kon 
 
Ik zie een bal in De Twee Steden, ik zie weer mijn carnet de bal 
Souper-boeket van rode rozen... of nee... 't was een Cadettenbal 
Boileautjes in satijnen robes met veren waaiers... nou ja... schijn 
Maar schijn met elegance en gratie kan zo verduiveld aardig zijn 
Nu... ja. NU danst men swing en hot jazz en schuifelt door een bar of tent 
Als twee confectie-kleef-aantjes, die alle gratie zijn ontwend 
Nee, laat Mij maar die Wiener Walzer met elegance en du bon ton 
En 't rhythme van Eline Vere, dat slechts Couperus schrijven kon 
 
Ik zie het witte tennismeisje, de decadente Lebemann 
De kleine amoureuze Freule, die toch niet echt beminnen kan 
Ik zie barons en douarieres weer op een cercle in Paulez 
Ik ruik een geur van tuberozen, ik proef opeens marron glace 
En ik drink thee, en op een sofa... dans un boudoir d'une Aspasie 
De liefde?... Hm... zo enerverend... en, och... vertraagde fantasie 
En Zij drinkt thee... een zoen?... maar Freddy...! Zocru... zoooo... nou enfin brisons 
Zoals Eline Vere thee dronk, die slechts Couperus schenken kon 
 
Ik zie die hele dwaze wereld als een gracieus tableau-vivant 
Dat noch mijn zoon en noch mijn dochter waarderen en... ontleden kan 
Misschien zien zij MijN wereld duffer en slapper... met teveel vernis 
Terwijl voor Mij haar glans aesthetisch en haar parfum als wierook is 
En och... zij hield haar decadentie in geest en gratie gecarcheerd 
En al haar ondeugd was tenminste met Frans bouquet geparfumeerd 
En ik beleef, zelf nu als grijsaard, haar gratie als een Haegs chanson 
Op woorden van Eline Vere, die slechts Couperus schrijven kon