Ik kwam hem laatst in 't ouwe stadje tegen 
Verpieterd, schraal, een zure, grauwe heer 
Die langs me schoof... en even iets deed schokken 
Verdorie, ja... wie was die vent ook weer 
Ik zag opeens dwars door de klamme regen 
De ouwe school... de ouwe derde klas 
Het zwarte bord... het rijtje dooie sommen 
En hij de klos... de knapste van de klas 
 
Nu liep hij hier... na vijfenveertig jaren 
Dezelfde straat, hetzelfde klokje rond 
Dezelfde klok, die elke zelfde morgen 
Dezelfde man om kwart voor achten vond 
Dezelfde gang der zelfde daagse dingen 
Dezelfde sleur, dezelfde strakke plicht 
Precies op tijd de ogen 's ochtends open 
Precies op tijd de ogen ook weer dicht 
 
Het leven gleed een mensenleeftijd verder 
Aan hem voorbij, steeds in dezelfde stad 
Hetzelfde huis, dezelfde gracht en singel 
Dezelfde school, die hem verschrompeld had 
Hij was zo knap... de knapste van de klasse 
Die klas vloog uit nog voor ze vliegen kon 
Als jonge vogels naar de open verte 
Van wijde zee en vage horizon 
 
Hij bleef op 't nest, een schrale, grijze vogel 
En zocht... en vond een even grauwe zij 
Voor 't grijze nest in 't grijze, grauwe straatje 
En 't leven gleed hun klokjes rond... voorbij