Je loopt, je sjouwt, je moet en zult naar boven 
En elke dag een trapje hoger zijn 
Je drukt en hijgt, je staat en zit te blazen 
Je slijt aan adem en je slijt aan lijn 
Je ziet en voelt, je hoort en proeft het leven 
In vlees en bloed of dooie stof en steen 
Maar hoger, altijd hoger hangt de hemel 
En langzaam wordt het eenzaam om je heen 
 
Je tikker slaat al tikkend tikjes over 
Bij al die haast en herrie in je baan 
Terwijl je voort moet om omhoog te komen 
En nooit eens ergens rustig stil kunt staan 
Want alles dringt, en wie niet mee blijft dringen 
Raakt eerst beklemd en daarna van de been 
Hou vol! Zet door! Per aspera ad astra 
En langzaam wordt het eenzaam om je heen 
 
Totdat, he, he!!, de klim is uitgeklommen 
Je zit, je troont daar, waar je tronen wou 
Het is geschied! Wie had ooit durven dromen 
Dat Janneman tot zo'n JAN groeien zou 
Maar murw en moe, asthmatisch en humeurig 
Met louter lucht en ruimte om zich heen 
Zit Jan daarboven in z'n dooie eentje 
En tot het eind in eenzaamheid alleen