Wees groot, man
Wees onaantastbaar echt
Wees glimlachend wijs
Wees inspirerend waar
Wees ontroerend klein
Wees als de eik
Wees als de golven
Wees als de wind
Wees eindelijk!
Wees eindelijk!
Wees eindelijk! 

Wees vol, man 
Wees luisterrijk mooi
Wees volledig zelf
Wees meesterlijk open
Wees peilloos diep
Wees als de rots 
Wees als het water
Wees als het licht
Wees eindelijk!
Wees eindelijk!
Wees eindelijk! 

Wees nu, man 
Wees doorzichtig teer
Wees kleurrijk snel
Wees glanzend stil
Wees als de rups
Wees als de vlinder
Wees als de cocon
Wees eindelijk!
Wees eindelijk!
Wees eindelijk! 

Wees vuur, man
Wees stormenderhand
Wees weergaloos wreed
Wees roekeloos sterk
Wees  ademloos
Wees als de vlammen
Wees als het hout
Wees als de hitte
Wees eindelijk!
Wees eindelijk!
Oneindig eindelijk! 

Wees als de rots waar de golven op slaan
Wees als de golven die de rots doen vergaan

Jadadadoo

Vijf uur later wordt ie wakker. Pijn in z’n rug en koud. ’t Is nergens kouder koud dan op een leeg, hol perron. Voor z’n moeder is ie ruimschoots te laat. Dat zal ie over moeten doen en boven z’n hoofd staat nog steeds: Parijs.