Ik weet nog goed de eerste dag
dat wij elkaar ontmoetten.
Wij waren alle twee te laat
en moesten daarvoor boeten.

Drie ochtenden om kwart voor acht.
Dat hadden we eigenlijk wel verwacht.
Maar dat het zo zou worden,
nee, dat had ik niet gedacht.

Drie kwartier alleen met jou,
dat leek te veel voor mij dan.
Het kon onmogelijk anders,
het was niet te vermijden.

Je keek me soms zo vragend aan.
Dat kon je echt niet goed weerstaan.
En na een tijdje aarzelen, 
ben ik met jou gegaan.

En hier staan wij nu met zijn twee
en onze lieve kleine.
Die zal wel na verloop van tijd
op 't Kennemer verschijnen.

En ook weer onder Nederlands
bestaat er dan een grote kans
dat hij hetzelfde doet als wij,
wij zijn geslaagd met glans.