Iemand zei, "dit is Annabel
Ze moet nog naar het station
Neem jij je wagen, dan haalt ze het wel"
Ik zei, "dat is goed en reed zo stom als ik kon"
We kwamen aan bij een leeg perron
En ik zei, "het zit je niet mee"
Heel in de verte ging de laatste wagon
En Annabel zei, "oké, ik ga met je mee'"

En later lagen we samen, zoals dat heet
Een beetje moe maar voldaan
Er kwam al licht door de ramen
En ze zei, "geen tijd voor ontbijt, ik moet gaan"
Ik zei alleen nog, "tot ziens, Annabel"
En ik dacht, "die zie ik nooit meer terug"
Ik dacht, "ik draai me om en slaap nog even door"
Maar twee uur later was ik nog wakker
Lag stil op m'n rug

Annabel, het wordt niets zonder jou, Annabel
Annabel, het wordt niets zonder jou, Annabel

Zo bleef ik twee dagen liggen in bed
Ik was totaal van de kaart
Toen stond ik op, ik moest niet denken maar doen
Want zonder haar was ik geen stuiver meer waard
Ik liep de stad door op zoek naar een glimp
En ik dacht, "ik zie haar nooit meer terug"
Ik ging zelfs hardop praten in mezelf
En iemand zei, "je stond uren met je handen op de leuning van de brug"

Annabel, het wordt niets zonder jou, Annabel
Annabel, het wordt niets zonder jou, Annabel

Toen, op een avond, zag ik haar weer
Ze stapte net op de tram
Ze was nog mooier dan de vorige keer
Ik riep haar naam en trapte hard op m'n rem
Ik sprong de auto uit en greep haar vast
Ze stond stil en keek om
Ze keek me aan, maar was nauwelijks verrast
En ik zei, "hé, waar moet je naar toe"
Ze zei, "naar het station"

Ik bracht haar weg, ze kocht een kaartje Parijs
En ik zei, "en nog één erbij"
De lokettist gaf tweemaal enkele reis
En Annabel keek even opzij
Ik zei, "ik heb je gevonden vandaag en ik laat je nooit meer alleen"
Al reis je door naar Barcelona of Praag
Al reis je door naar het eind van de wereld, ik ga met je mee

Hé, Annabel, het wordt niets zonder jou, Annabel
Annabel, het wordt niets zonder jou, Annabel

Annabel, het wordt niets zonder jou, Annabel
Annabel, het wordt niets zonder jou, Annabel