Boris van der Ham
Boris van der Ham - De Enkeling lyrics
Your rating:
De enkeling stond op tegen wel honderdduizend dingen Hij wou niet met de massamensen mee in het gareel Hij wenste in het slavenkoor een vrije stem te zingen Maar voordat ie het wist had-ie een schorgeschreeuwde keel Toen hij niet meer kon zingen stond ie op om te gaan spreken Tot allen die hij altijd als zijn vrienden had beschouwd Die zeiden: wat-ie zegt is nog niet eens zo gek bekeken Maar toch, voor onze oren wel een tikkeltje te boud Toen hij niet meer kon spreken stond ie op om te gaan schrijven Hij kraste het op de muren van ons meerderheidspaleis Opdat wij ons de slaap uit onze ogen zouden wrijven Toen sprak er één uit aller naam: veeg uit, dit is te grijs De enkeling staat op, omdat ie zelf zijn weg wil kiezen Hij vecht tegen het monster van de middelmatigheid Hij zal zolang-ie leeft bij voorbaat elk gevecht verliezen En als-ie eindelijk opgeeft, zegt men: zo, die zijn we kwijt