Daar in dat schamele huisje
Woont een oude eenzame man
Heel rijk maar ook heel ongelukkig
Omdat hij geen cent missen kan
Hij gunt zichzelf nog geen biertje
Je ziet hem nooit in het dorpscafé
Er komt ook geen mens op visite 
Die flauwe kul, daar doet hij niet aan mee

Hij is vergeten te leven
Ziek en stil zit hij nu voor z’n raam
Niemand om wat mee te praten
Hij heeft geen vrienden, geen mens kent z’n naam
Hij is vergeten te leven
Nu pas voelt hij waar het eigenlijk om gaat
Voor hem telde slechts enkel de centen
Die hij zo lief had maar die hij nu haat

Moe sluit hij even z’n ogen
En zit dan in een mooi visioen
Wat hij al die jaren gemist heeft
Oh, kon hij het maar overdoen
Langzaam komt hij weer bij zinnen
Hij hoort de mensen lachen op straat
Wat zou hij zo graag met ze meedoen
Maar ’t is te laat, ’t is te laat, veel te laat

Hij is vergeten te leven
Ziek en stil zit hij nu voor z’n raam
Niemand om wat mee te praten
Hij heeft geen vrienden, geen mens kent z’n naam
Hij is vergeten te leven
Nu pas voelt hij waar het eigenlijk om gaat
Voor hem telde slechts enkel de centen
Die hij zo lief had maar die hij nu haat

Hij is vergeten te leven
Nu pas voelt hij waar het eigenlijk om gaat
Voor hem telde slechts enkel de centen
Die hij zo lief had maar die hij nu haat