In Montmartre staat een huisje 
Daar hoog op de heuveltop 
Met vier kleine vensterraampjes 
En een deurtje nooit op slot 
Alles hangt zowat aan flarden 
Want het is al oud en grijs 
Maar door ’t raam van de mansarde 
Zie je heel de stad Parijs

Heel wat schilders heel wat dichters 
Hebben daar destijds gewoond 
En er ’s avonds met hun vrienden 
Zeker van succes gedroomd 
Zij die daar vaak samen zaten 
Waren toen nog niet beroemd 
Sindsdien werden heel wat straatjes 
Uit de buurt naar hen genoemd 

In Montmartre staat een huisje 
Daar hoog op de heuveltop 
Met vier kleine vensterraampjes 
En een deurtje nooit op slot 
Niets voor mij heeft zoveel charme 
Ook al is het oud en grijs 
Dan dat huisje in Montmartre 
Op de heuvel van Parijs 

Dan dat huisje in Montmartre 
Op de heuvel van Parijs