Van kinds af aan waren wij steeds bij elkaar
De zin van het leven vond ik dicht bij haar 
En ik dacht dat haar glimlach slechts liefde verried 
Maar de schaduw die over ons viel, zag ik niet 
Op zekere dag zat ze bleek bij het raam 
Ze zweeg en ik zag in haar ogen een traan 
Haar handen die trilden, ze keek niet naar mij 
’t Was al laat in de nacht, toen ze eindelijk zei 

Als ik ga moet je niet om me huilen 
Op een dag denk je niet meer aan mij 
Ik wil graag met je leven, ‘k was liever gebleven 
Voor altijd maar eenmaal is alles voorbij 

M’n wereld verging, ‘k voelde enkel verdriet 
Maar ik hield me sterk en m’n pijn zag ze niet 
Toch vroeg ik haar verbitterd, hoe heet dan die man
Waar je nu zo van houdt, maar ze keek me slechts aan 

Als ik ga moet je niet om me huilen 
Op een dag denk je niet meer aan mij 
Ik wil graag met je leven, ‘k was liever gebleven 
Voor altijd maar eenmaal is alles voorbij 

Ze ging toen de slaap, kort, m’n wanhoop verdreef 
Een brief op haar kussen was al wat me bleef 
Ze schreef ik ben ziek, redding is er niet meer 
Maar ik weet waar ik heen ga, zien wij ons ooit weer 

Als ik ga moet je niet  om me huilen 
Op een dag is het net als voorheen 
Ik wil graag met je leven, ‘k was liever gebleven 
Maar de weg die ik gaan moet, gaat ieder alleen 
Ik wil graag met je leven, ‘k was liever gebleven 
Maar de weg die ik gaan moet, gaat ieder alleen