Onderweg, naar  huis en haard
Te gek gespeeld, me vrij gewaard
In de Amer, café in Amen, smelten luisteraar en luisterrijk te samen
De zon doorklieft de hoge bomen
Knijp mijn ogen toe, laat gedachten komen
In deze rust, door dit bos sereen, slingert asfalt als een gids voor me heen

Ik wil je bellen, delen, koning hier te rijk
Gesmoord mobieltje houdt je buiten mijn bereik
Maar ik kan zeggen wat ik zeggen wil
In dit statig landschap staat de tijd maar stil

Prikkeldaad, alziende toren
Sterrenhel, gesis, verschrikkelijke sporen
Holle ogen, ongewis, schreeuwende schaamte
In dit vervloekte woud de takken het geraamte
Van de schoonheid even echt
Als de wreedheid van de mens, ontheemd, onthecht

Zo sta ik stil aan de kant van de wijzende maar zwijgende bosrand
Ontluisterd kapot moment, bij het Westerbork Kamp Monument