In Caminito, een straat van Buenos Aires
Kleurde de tango de dag met muziek
Er flaneerden 2 passionele mensen
Ze dronken elkaar in een roes

Uit kroegen met walmen van tango doordrenkt
Klonken flarden Carlos Gardel
En nu en dan vlamde de hartstocht tot laaiend
En bevroren de gelieven in elkaars blik

Het was net als een sprookje, als een droom
Toen zijn “ja” met haar “si” en een zoen werd bezegeld
Een kostbaar geheim – een gelofte –
Gedaan onder ede van Eva Perón

Ze dansten de tango, ze vonden elkaar
Twee innig verstrengelde mensen
Ze konden geen maat meer zonder elkaar
Wat kan een mooi sprookje méér wensen

Bij havenlicht in elkaars armen verdwaald
Met als getuige de zilveren maan
Heeft zij hem alleen maar in z’n ogen gekeken
En hem daarmee haar “meimaand” verteld

En hij vertelde haar van een prins
Die koning gekroond moest worden
En die daarna zou moeten leven in een glazen kooi
Ze zei “tsss…”,
Legde haar vinger op zijn lippen
Zodat hij niets doms meer zeggen kon
Zij zei niets… en hij zei niets…
En ze waren man en vrouw

Ze dansten de tango en vonden elkaar
Voor eeuwig verstrengelde mensen
Ze konden geen dag meer zonder elkaar
Wat kan een mooi sprookje méér wensen

Instrumentaal

In de straten van Buenos Aires
Vulde de tango de nacht met muziek
En flaneerden twee dolverliefde mensen
Ze smolten ineen in ’n roes

 
Ze dronken de rum van de lippen van elkaar
En haar schoen haakte achter z’n been
Hij wankelde, ademde even haar adem
En verdronken de gelieven in elkaars blik

Ze dansten de tango en vonden elkaar
Voor eeuwig verstrengelde mensen
Ze konden geen dag meer zonder elkaar
Wat kan een mooi sprookje méér wensen

Ze konden geen dag meer zonder elkaar
Wat kan een mooi sprookje méér wensen