Udazken koloretan, 
landen lurrinak zeharkatuz, 
hitaz oroit 
eta higan nauk. 

Zuhaitz biluziaren 
gerizpean orpondoa, 
orbelaren hilobi, 
horiz eta gorriz, 
dena lokarturik. 

Eskuratu hostoa 
xume bezain eder, 
hain soila bere heriotzean, 
zuhaitz guztiaren bizkortasunez 
hain betea, 
non erortze honen duintasunak 
hiri kantatzera naraman. 

Berriro zuhaitzari 
so natzaiok, kezkaturik ote...?
joate askearen oparotasunean, 
betikotasunaren irria zirudik. 

Gatibu naukan denborak, 
bere baitan egositako 
ametsetaz isekaz 
bailegoan. 

Udazken koloretan, 
landen lurrinak zeharkatuz, 
hitaz oroit eta higan nauk, 
hain soil hire heriotzean, 
hain xume, adiorik gabeko 
partitzean.