D'r is net ien dy't my sizze kin hoe't ik om gean moat mei myn fertriet
Hieltyd dy pine, it gemis, al myn trienen, tûzenenien gedachten
Nea tocht dat it ea wer dei wurde koe
Nea tocht dat de sinne foar my wer skine soe

Al dy fragen, sûnder antwurd, in ferhope takomst út it libben slein
Stille tochten, wytte ballonnen, safolle minsken jins rie te’ n ein
Nea tocht dat it ea wer dei wurde koe
Nea tocht dat de sinne foar my wer skine soe

Mar earne efter dit tsjuster
Wer elkenien tsjin fjocht
Der is dochs binlikens
Der is dochs it ljocht

D'r wie net ien dy't my sizze koe hoe't ik om gean moast mei myn fertriet