In mem stiet yn ‘e rein
yn de rein fan fertriet 
mar troch de pine en medisinen
sjocht hy har waarme triennen net

Sei Bredero net: ’t Kin ferkeare
Fan ferkeard gean op ‘e wei?
Seit no in dokter tsjin ‘e mem
Ik naam syn slimste pinen wei

In mem treuret noch yn ‘e keamer
Yn de keamer op in stoel
Mar troch de helske apparaten
Komme wurden mar heal ta harren doel

Seit no in gek omgisele jonge
As dizze pine gjin leagen is
Dan wit ik, frees ik, net folle wis
Allinnich dat dit gjin libben is…