Je slaapt, terwijl ik wakker naast je lig.
J ademt gemakzuchtig in en uit.
J lichaam weet niet meer wat het heeft aangericht.
I streel het zonder dat mijn handen je huid aanraken.
I kus het zonder met mijn lippen geluid te maken.

Je droomt en ik, vlakbij, ik weet waarvan.
Je ligt allerbehaaglijkst op je zij.
Jouw lichaam, dat wel in het mijne kruipen kan,
blijft ontoegankelijk. Nooit kan ik dichter bij je komen.
wat schandelijk, onafhankelijk van mij te dromen!

Je slaapt, terwijl ik razend naast je lig.
En morgen ben je met mijn lot begaan,
tovert vrijblijvend meegevoel op je gezicht,
nu een en al dovemans oor om tegenaan te praten.
Je slaapt en ik, ik huil, maar zonder een traan te laten.