Zij voelt zich veertig herfsten oud
op een zonnig terras in oktober:
haren, huid, bijous: oud-goud,
kleren: peperduur doch sober.
‘Brengt u een sherry, niet te koud?’,
vermoeid vriendelijk tegen de ober.

Herfst in Amsterdam,
over de stad hangt al een winterwaas.
Kinderen zijn weer bang voor Sinterklaas.
En zij wacht op die jonge man,
die ze deze zomer tegenkwam.
Herfst in Amsterdam.

Zij voelt zich veertig graden ziek
op een zonnig terras aan de grachten.
De situatie is klassiek:
melkman laat maîtresse wachten.
En dat nog wel en plein public,
wat een vernederende gedachte.

Herfst in Amsterdam,
over de stad zweeft nog wat zomersfeer.
Hem ziet ze 's nachts pas in haar dromen weer,
waar hij mak is als een lam,
slaaf, die maken, dus ook breken kan.
Herfst in Amsterdam.

Ze voelt zich vijfendertig jaar,
vastberaden betaalt ze haar sherry.
Het late licht valt op haar haar:
manen van de ferme merrie.
Hij komt niet meer, dan gaat ze maar.
Dat was vervelend, getverderrie!

Herfst in Amsterdam.
Boven haar hoofd dreigde de ouderdom,
maar er wacht thuis nog steeds een schouder om
flink op uit te huilen, want
er prijkt een trouwring aan haar rechterhand.
Herfst in Amsterdam.