‘k Had je zo graag gezien…
‘k Had je zo graag gezien.
Heeft de liefde zich vergist?
Werd elk spoor naar jou gewist...?
 
‘k Had je zo graag ontmoet.
Ons gelezen in je ogen.
En met mijn knieën in het stof  
voor zoveel geluk gebogen…
 
‘k Haalde de wolken naar beneden,
zodat niemand ons kon zien.
En we dronken van hun bronnen,
en we dansten anoniem..
Vrienden zouden niet meer sterven
en hun blikken minder leeg.
En hun handen knepen warmer…
en ons hart bonsde geen vrees… 
 
‘k Had je zo graag gezien,
‘k had je zo graag gekend.
‘k Had je mijn liedjes leren zingen,
en onze harten gestemd.
 
Je klopte ooit wel op mijn schouders,
je trok meermaals aan mijn hemd.
Maar doodsbang liep ik verder
voor de honger in je stem..
 
Misschien ben je nooit geboren,
of wellicht ben je al dood..   
Is je hart een donkere kamer.
Of zitten er kind’ren op je schoot.
 
Mocht je ooit dit lied ontvangen,
trek je jas aan en kom naar me toe.
Want het leven is hier eindig
en ik ben al heel lang moe…