De doodgewoonste dingen
Die brengen mij tot zingen
Ik zing van al het mooie dat ik zie
Het alledaagse leven is m’n allermooist gegeven
In harmonie of melodie
Soms zie ik het vervagen
Dat zijn m’n trieste dagen
Die brengen mij dan even van m’n stuk
Maar meestal zijn de dingen
Als de vogels die mooi zingen
Van eindeloos geluk

Kleine blonde Mariandel
Wanneer gaan wij eens aan de wandel
Want steeds alleen te lopen
Is heus niets gedaan
Als ik jou voorbij zie komen
Al langs de gracht onder de bomen
Dan zal ik zowel aan je zijde willen gaan
Zeg mij, waarom keek jij me aan
Want daardoor is mijn hart opeens van slag gegaan
Kleine blonde Mariandel
Toe ga met mij nu aan de wandel
En zullen wij het verdere leven samen gaan

Toch denk ik nog altijd met liefde aan m’n eerste
M’n eerste meisje van de zangvereniging
M’n allerliefste klein sopraantje
Waarmee ik wandelde in ’t maantje
Maar die nu niet meer aan me denkt nu ‘k niet meer zing
Toch denk ik nog altijd met liefde aan m’n eerste
M’n eerste meisje van de zangvereniging
M’n allerliefste klein sopraantje
Waarmee ik wandelde in ’t maantje
Maar die nu niet meer aan me denkt nu ‘k niet meer zing

M’n blonde meisje met je blauwe hoedje
Waarom kwam jij zo onverwacht voorbij
Die blauwe dop stond schuin naar één kant op je toetje
En liet je ogen amper vrij
Maar door een blik die ik opving onder ’t randje
Is er iets geks gebeurd in mijn gemoed
Ik kan geen uur meer leven zonder ’t meisje
Met die blauwe hoed

Er hangt een paardenhoofdstel aan de muur
En een zadel in een lege schuur
Je vraagt waarom 'k zo droevig tuur
't Is dat paardenhoofdstel aan de muur
'k Zie ook het ijzer wat ik daar op sloeg
't Is het ijzer wat mijn pony droeg
Een vale deken in de schuur
En een paardenhoofdstel aan de muur