de post bracht mij een brief, 
waarin jij aan mij vroeg 
laat me weer vrij zijn alsjeblieft.
het viel niet mee het was een klap.
terug naar wat ik vroeger deed 
kon ik weer alleen op stap
zwaaien en zwieren tot laat in de kroeg.
soms tot na vieren vrouwen genoeg.

want ik dacht dat het uit was.
het is echt voorbij
is er nu echt geen weg terug voor jou en mij.
want ik dacht dat het uit was.
wat heb ik gedaan.
je hoort niet meer bij me nu zie jij me niet meer staan.

zoals je ging kwam jij weer terug.
je zei ik moest er even uit.
want het ging me veels te vlug
maar dat jij nooit, 
nooit hebt gevoeld dat ik jou verlaten zou.
had ik echt niet zo bedoeld.
een traan in je ogen een hart vol van spijt.
zo stonden we buiten ja jij wilde me kwijt.

want ik dacht dat het uit was.
het is echt voorbij
is er nu echt weg terug voor jou en mij.
want ik dacht dat het uit was.
wat heb ik gedaan.
je hoort niet meer bij me nu zie je niet meer staan.

ik zeg je heel eerlijk, jij was nummer een
maar sinds een paar weken, ben ik niet meer alleen.
ik ontmoette een meisje met een hartje van goud.
die me alles wil geven en veel van me houdt.

want ik dacht dat het uit was
het is echt voorbij
is er nu echt geen weg terug voor jou en mij
want ik dacht dat het uit was
wat heb ik gedaan
je hoort niet meer bij me nu zie jij me niet meer staan..
je hoort niet meer bij me nu zie jij me niet meer staan