Ziet u niet in dat ik hier weg moet gaan
Laat me gaan, laat me gaan
Naar dit oneindig land hier ver vandaan
Ver van mijn eigen huis
Waar de herinnering een sprookje weeft
Van een jeugd hier beleefd
Ver van de warmte die mij nu omgeeft
Hier in mijn eigen huis

Hoe wist ik wie de man zou zijn
Die mijn hart veroveren zou
Hulpeloos sta ik nu naast hem
Ik volg mijn liefde voor zijn stem
Ik heb mijn keus gemaakt, na bittere strijd
Het is een slot, het is mijn tijd
Daar in de vreemde wacht ons eenzaamheid
Ver van mijn eigen huis

Hoe kon ik weten dat ik zwerven zou
Naar dat land, dor en grauw
Naar een bestaan, zo primitief en rauw
Ver van mijn eigen huis
Want waar mijn hart is, hoor ik thuis.