Ik hou van de stad als hij trilt in de verte 
En ik kom eraan. 
Hij kietelt je bloed met zijn woud van de sterren 
En hij laat je begaan. 
Ik hou van de huiver dat ik nergens thuishoor, 
Er niemand is die me kent, 
Omdat het leven pas echt wordt als je zwijgt en verloren bent. 
Ik hou van de blik, van de wenk, van de schaduw, 
Het vergeten domein van de donkere hoek, 
De glans van het lied op de droevige lippen 
En dat het niet kan en toch moet. 
Ik hou van de nacht als het één lijkt te worden, 
Wat hoog en wat laag is, wat slecht is en goed 
En kronkelend door de roezige schemer 
zich van alles wat vals is ontdoet. 

Ik hou van het pad dat kruipt door de bergen 
En ik kruip er langs voort 
Door de bek van de duivel naar de maagd van de toppen, 
Alleen door de steenbok gehoord. 
Ik hou van de vlam die slaat uit de rotsen 
als de zon het begeeft. 
En de lucht weer gaat spoken en je staat op de richel en leeft. 
Ik hou van het gruis, van het puin, van de stenen 
Alsof het mijn leven is dat daar ligt 
En ik er nog altijd bovenuit kan komen 
Omhoog naar dat weidse gezicht. 
Ik hou van de rand, van de grens, van de stilte, 
De onneembare wand, het adelaarsnest, 
Om dat ruige en zuivere weer terug te vinden 
Dat door de wereld steeds wordt verpest. 

Ik hou van de zee als hij speelt met de schepen 
En ik zit erop, 
Van dat dalen en stijgen en die afgrond daaronder 
Alsof je danst met je lot. 
Ik hou van de boeg die slaat door de waanzin van de grijze woestijn,
Want dat is precies wat ik doen moet n zoals het altijd zal zijn. 
Ik hou van het schuim, van de ruis, van het stuiven 
Als de wind het weer met de golven doet. 
Hij stoot ze vanonder omhoog naar de wolken 
En die golven die voelen zich goed. 
Ik hou van de diesel die stampt door het duister 
In het midden van nergens met de fles aan je mond. 
En de vrouwen vliegen naakt rond de stuurhut 
En je jankt als een luizige hond. 
En je waggelt je dwars door het eind van de wereld, 
Een grom aan de reling, een hikkende spat. 
En de ochtend breekt open met het wit van de meeuwen 
En op de einder trilt weer de stad. 

Oh, yeah, yeah,
He, yeah, yeah, yeah