Bie veujoarsdag, as t zunlicht lij 
de riep beschient, nog nat van snij
den schittert doar n schat van kleuren,
den zain ie t wonner weer gebeuren:
de Glènne Riepe staait ien blui,
de Stadjerder is haildaal hui!
Meziek van t örgel gaalmt ien gulpen
dwaars deur hom hin, hai koft zien tulpen!

In zummertied, as Vismaart glèn
te gluien ligt deur drokte hin,
den is t n weelde bie dij kroamen,
ie boaien deur de blommen, oamen
en zoegen joe van haarten zat
aan bliedschop op dat tegelpad!
Al zol ie leste cent betoalen,
ie willen zummer binnenhoalen!

En in haarst, as noordwesterstörm
om hörns hoelt as n wilde lörm,
gain kerel lopt bie t pad te venten
den zain ie flappernde tenten,
mor staait hier schoedelnd ien schoel
en waarme tinten kleuren t voel
van t asfalt: broen en rood en sangen,
n plaaisterploats van stil verlangen… 

Den komt de graauwe wintertied
de blomme-tentjes goan aan zied
en op de koale stainen komen
nou hoge stoapels dennebomen.
Midwinterdreum in neonlicht!
Gezelleg is zo’n stadsgezicht
van aal dij scharrelnde vrunnen
in t haartje van heur aigen Grunnen!

As Glènne Riep laag in Paries,
den was t bekend as t Parredies:
“Chaussee Brûlante”, “Ville Lumière”,
Het rendez-vous van “Elle et Pierre”.
Den haitte t hier “Marché aux Fleurs”,
ol D’r Oakerk was ons “Sacré Coeur”
en de verlichte Olle Grieze:
“La Tour du Monde et son énglise”.