Wij zen geboren om te sterven
En ik maak er ’t beste van
‘k laat de pret dus nie bederven
Omdat ’t nu gebeuren kan
‘k zen de vijftig halverwege
Dus het beste is eraf
Maar het rusten daarentegen
Wacht voor mij nie in een graf

Want mijn lieve erfgenamen
Hebben unaniem beslist
Vrouw en kinderen allen samen
Dat den deze en zijn kist
In de oven wordt gedauwen
In de vuurzee wordt gegooid
En nadien door die getrouwen
Op een wei wordt uitgestrooid

Alle dagen wordt ik banger
Want het einde is nabij
Ook al duurt het dagelijks langer
Mijnen tijd die gaat voorbij
En zo worden dagen weken
Gaat het altijd maar bergaf
Als mijn jaren zijn verstreken
Mag ik nog nie in het graf

‘k kan geen vlammeke meer zien branden
Elke vonk zorgt voor paniek
‘k staan constant met klamme handen
‘k voel mij zo verterend ziek
Ak verjaar brandt ieder kaarske
Ieder jaar nog eens zo fel
En wacht mij een enkel reiske
In den oven van de hel