Hoe dikwijls ziede gij mij al: “het mut zo zijn!”
en alle keren deekik water bij de wijn
de kruik die gaat zolang te water tot ze breekt
ik hield het potteke al veel te lang gedekt

Hoe dikwijls hemmik ni gesnotterd en geschreeuwd
gene mens die troost bracht in momenten van verdriet
integendeel ‘k wiier uitgelachen en zo meer
want ik draag takken schat, geloof me, dat doe zeer

Ge kunt de pot oep lieve schat, ge kkunt ze kussen d’r is te veel met ons gebeurd, ondertussen
‘k hem al teveel getolereerd, al te veel kloppen g’incasseerd ge kunt de pot oep, lieve schat, ge kunt ze kussen

Ieder jaar ging d’oep oe eentje in congee
en alle jaren brocht’ een ander vrindje mee
en ieder jaar moestik die blaaskes wer geloven
ni da’k zo loemp zen schat, mor ‘k hield me van den dove

Hoe dikwijls zedde blijve plakken met oe vrienden,
zochte bij un wa ge bij mij ni meer wou vinden?
Hoe konnen die momenten u toch vreugde schenken, wijl ge goe wist hoe hard en diep ge mij zou krenken

Ge kunt de pot oep lieve schat, ge kkunt ze kussen d’r is te veel met ons gebeurd, ondertussen
‘k hem al teveel getolereerd, al te veel kloppen g’incasseerd ge kunt de pot oep, lieve schat, ge kunt ze kussen

Oe beursten hingen altijd half uit oe bloes
askik iet zei dan riepte “vent, ge zij jaloes”.
Mor as kik is goesting kreeg voor voil manieren
dan ziede “vetzak, da ziede gij van hiere!”

Van wa gebeurde gofde mij altijd de schuld
‘t was alt’ bibike, ‘k heb het altijd al geduld
zelfs ak ni in de buurt was was ik nog den dader
beziet ons zeuntje mor, ‘t trekt nikske oep z’n vader.

Ge kunt de pot oep lieve schat, ge kkunt ze kussen d’r is te veel met ons gebeurd, ondertussen
‘k hem al teveel getolereerd, al te veel kloppen g’incasseerd ge kunt de pot oep, lieve schat, ge kunt ze kussen