Tussen Antwerpen en Rotterdam op de snelweg naar het verre noorden
met de regen op mijn ruit
en de radio halfzacht
rij ik op het ritme van gitaarakkoorden

De motor van mijn ouwe rammelbak
doet al kreeg hij plots zilveren vleugels
ik ben de woeste rijder
en met een vaste hand
trotseer ik het gevaar met strakke teugels

Tussen Antwerpen en Rotterdam
na middernacht en bij het ochtendgloren
ben ik als een god, maar dan
volkomen onverwacht
voel ik me in mezelf toch wat verloren

Terwijl de regen op mijn ruiten spat
ik door de velden raas, zo onbezonnen
lijk ik wel ongenaakbaar
maar op dit stille uur
ontwaakt in mij al vlug de kleine jongen

Dan denk ik vaak aan jou
jij, die ik achterliet
en die misschien nu ginder op me wacht
dan weet ik o zo goed
hoe hulpeloos ik ben
en dat ik jou toch niet meer missen kan

Tussen Antwerpen en Rotterdam
op de snelweg naar het verre noorden
met de regen op mijn ruit
en de radio halfzacht
hoor ik in mij deze gitaarakkoorden

Terwijl ik aan jou denk
jij, die ik achterliet
en die misschien nu ginder op me wacht
wil ik jou behoeden
met dit simpel lied
en zeggen dat ik jou niet missen kan