Fijn, zoe reiske op de Maos, Maos, Maos,
op de boot van sinterklaos, klaos, klaos.
Vaare door 't broonsgreun eikehout,
vaan de belzje grens tot 't witte goud.
Jao, jao, wie fijn, zoe reiske op de Maos, Maos, Maos,
op de boot vaan sinterklaos, klaos, klaos.
Mèt plezeer en ammezuur aon boord,
vare veer vaan zuid nao noord.

Wie veer vertrokke mòste veer ete koupe,
dus ginge veer vol gooje mood de stad inloupe.
Al op 't Vriethof aonbeland, wat 'n drökde,
veer kochte alles meh 't waor betaole wat neet lökde.
'ne Lap, 'ne lap, 't kos 'ne preuvenelap.

In Ittere dao vore veer door de straote,
want hiel 't dörp waor door 't weer gans verlaote.
Langs kaffee, bekker, slachterij vore veer te sjäöre.
Meh de minister kaom en zag: "Dat zal neet mie gebäöre.
Want kiek, want kiek, iech maak 'n hiel hoeg diek".

In Venlo ginge veer aon wal veur 'n kemissie.
Menier kaptein gaof us daoveur wel permissie.
Veer zaoge in de binnestad "dicke Leute",
die dachte "hier in Venlo gibt es immer fette Beute".
der Mark, der Mark, der steht in Venlo stark".


(c) Jos van Herpen