Höbste jaorelaank geloupe mèt 't meidske oet de straot.
Höbs h'r jaorelaank mèt hart en ziel bemind.
Obbins is 't aofgeloupe en de leefs gans oet de maot.
't Is tristeg meh bedink 't is neet 't ind.

Neet 't ind, neet 't ind,
't is 't punt boe-op herinnering begint.

Höbste lekker lang ge-ete vaan 'n oetgebreid bankèt.
Alles heerlek zjus 't naogerech waor zwoer.
Zals dit ete noets vergete, ligks oonröstig in die bèd.
Dink mer aon d'n ierste hap en lèste boer.

Höbste diene vrund verlore, geer waort same alletwie.
't Is 't sjoenste in de leve watste mis.
't Verdreet dat geit lang dore, en de höbs gein traone mie.
Meh bedink tot 't vertrèk gein einde is.

't Is lestig um te zien tot dinger ech verlore goon.
Meh bedink tot de herinnering nog jaore blijf bestoon.

Höbste aongenaam genote vaan dit manjefieke leed.
Vaan de wäörd en vaan de wijs en vaan eus stum.
De zals noe toch opstoon mote, want tot die zeer groet verdreet,
stèlste vas, verrèk, 't leedsje is noe um.


(c) Jos van Herpen