Jong, dat is 't leve, jong, da's c'est la vie.
Dat leve mooste leve, de höbs 'rs jeh gein twie.
Plök d'n daag en haw diech rech.
Euver hoonderd jaor is alles weg.

Lès spraok iech ins de pappegej vaan uzze kappetein.
Dat bies begós te praote euver de kappetein ze bein.
De lèsten tied deeg häöm zien houte bein toch zoe'n pijn.
Normaal zoe stoer meh noe krijg häöm d'n houtwörm toch wel klein.
Ellende eed'ren daag, mèt zoeväöl tegeslaag.

Lès klóm iech in 't want umhoeg, al nao 't krejjenès.
Iech keek de gansen einder aof, iech deeg hiel good mien bès.
'ne Krej kaom aongevloge, dach: dat nès, dat is vaan miech.
Heer woord hiel koed en "prótsj" had iech e struntsje in 't geziech.
Ellende eed'ren daag, mèt zoeväöl tegeslaag.

Lès vore veer in riechting Kiel die duitse havestad.
Iech had te hel aon 't roer gereurd, 't had ziech vasgezat.
Veer höbbe zjus nog kiel gehaold. iech waor de gebeten hoond.
Veur straof woort iech toen kiel gehaold, de bojem um gans roond.
ellende eed'ren daag, mèt zoeväöl tegeslaag.


(c) Jos van Herpen