refrein:
Vier muren een raam met tralies, daarachter een zee van verdriet
Voor jarenlang veroordeeld, geen mens die zijn tranen daar ziet
Vier muren een raam met tralies, hij denkt aan zijn vrouw en zijn kind
Die hij nu voor jaren moet missen en die hij steeds trouw heeft bemind

Gelaten wacht hij op zijn vrijheid na een misstap door hem begaan
Daar in zijn cel moet hij nu boeten en eenzaam door het leven gaan

refrein

Verdrietig denkt hij aan zijn ouders, voelt zich eenzaam zijn hart doet pijn
Er zal voor hem nu vele jaren geen warmte en geen liefde zijn

refrein