Een kleine bleke jongen met donker krullend haar
Lag ijlend op zijn ziekbed, de dood was bijna daar
Hij greep zijn moeders handen die biddend naast hem zat
En zei: ik heb oh mammie, zo'n mooie droom gehad

Twee zwarte paarden trokken mij voort
Langs bergen en dalen tot aan de hemelpoort
En in de hemel daar was het zo fijn
Ik was zo gelukkig, daar leed ik geen pijn

Toen het ventje werd begraven
Toen stond er voor de deur
Een wagen met twee paarden
Twee paarden, zwart van kleur
Ze kwamen het jochie halen
En in gestrekte draf
Brachten zwarte paarden
Hem naar het kleine graf

Twee zwarte paarden trokken mij voort
Langs bergen en dalen tot aan de hemelpoort
En in de hemel waar hij nu zal zijn
Daar is hij gelukkig, daar lijdt hij geen pijn
Daar is hij gelukkig, daar lijft hij geen pijn