's Nachts lig ik van jou te dromen,
dikwijls huil ik van verdriet.
Dan vraag ik of je terug wilt komen,
maar een antwoord krijg ik niet.
's Nachts lig ik van jou te dromen,
dan is 't net of jij nog leeft.
Mammie ik kan niet begrijpen,
waarom jij geen antwoord geeft.

Heel verdrietig staat een kleuter,
bij de steen waar mammie ligt.
Hij heeft rozen in z'n handjes,
traantjes op z'n lief gezicht.
En ontroerd zegt hij dan mammie,
terwijl hij opgewonden kleurt.
Ik moet jou een geheim vertellen,
weet je wat er 's nachts gebeurt.

's Nachts lig ik van jou te dromen,
dikwijls huil ik van verdriet.
Dan vraag ik of je terug wilt komen,
maar een antwoord krijg ik niet.
's Nachts lig ik van jou te dromen,
dan is 't net of jij nog leeft.
Mammie ik kan niet begrijpen,
waarom jij geen antwoord geeft.

En dan zegt 't kleine ventje,
morgen mam, dan kom ik weer.
Ik ga nu weer naar ons huisje,
maar ik vergeet jou echt niet meer.
Opgelucht neemt hij dan afscheid,
van haar waar hij zoveel om geeft.
Hij hoopt als hij straks ligt te dromen,
dat zij hem een antwoord geeft.

's Nachts lig ik van jou te dromen,
dikwijls huil ik van verdriet.
Dan vraag ik of je terug wilt komen,
maar een antwoord krijg ik niet.
's Nachts lig ik van jou te dromen,
dan is 't net of jij nog leeft.
Mammie ik kan niet begrijpen, 
Mammie ik kan niet begrijpen, 
waarom jij geen antwoord geeft.
waarom jij geen antwoord geeft.