Een jochie heel jong
Nauwelijks zeven jaar oud
Zit droevig een briefje te schrijven
Een briefje aan paps
Waar hij zielsveel van houdt
Die lang in het gevang moet verblijven
Hij schrijft over thuis
Waar sinds pappie verdween
Al maanden lang niemand meer lacht
En hoe hij des avonds in stilte vaak weent
Als mams hem naar bed heeft gebracht

Hou moed lieve pappie
Het komt wel weer goed
Want eenmaal dan heeft u de straf uitgeboet
Het kan mij niet deren wat men van u zegt
Hoe moed lieve pappie
Het komt weer terecht

En dan op een dag
Krijgt de man in zijn cel
Een brief door zijn jongen geschreven
Dat briefje zo mooi
Zo van harte gemeend
Geeft hem weer de moed om te leven
De vader beseft door die simpele klacht
Hoe wreed soms de wereld kan zijn
En snikkend zegt hij, de brief aan zijn hart
Mijn jongen, wat deed ik je pijn

Hou moed lieve pappie
Het komt wel weer goed
Want eenmaal dan heeft u de straf uitgeboet
Het kan mij niet deren wat men van u zegt
Hoe moed lieve pappie
Het komt weer terecht