Niet ver hier vandaan is een straatje zo klein
't Is eigenlijk niet meer dan een steeg
Toch mag ik zo graag in dat straatje daar zijn
Al is het er nu stil en leeg

Ik ben in dat steegje geboren
Als vrucht van een liefde zo teer
Ach, kon ik m'n ouders nog horen
Hun dankbee' van toen aan de Heer
M'n moeder keek mij in de ogen
Ze huilde van vreugde en geluk
Toen knikte m'n vader bewogen
En lispelde zacht: " 't Is een schat"

Ik ken elke steen en ik weet ieder huis
't Steegje beheerst vaak m'n geest
Soms loop ik erdoor en dan voel ik me thuis
Precies zo 't eens is geweest

Ik heb in dat steegje gestreden
Met ziekte, met zorgen, met smart
Ik heb er in stilte gebeden
Ik vond er de man van m'n hart
Vandaar bracht ik moeder ter aarde
Toen zij, veel te vroeg, mij ontviel
Al heeft 't voor een ander geen waarde
Voor mij is 't een stuk van m'n ziel