Die dag, toen ik je niet meer kon vertrouwen
Begon ‘k om m’n hart, de schutting te bouwen
Een stevige schutting, zo breed en zo hoog
Bouwde ik om het hart, dat jij zo bedroog

Daarachter kon niets meer, mijn rust verstoren
Kon niemand me zien, kon niemand me horen
Maar ‘k bouwde een poortje, heel dicht aan de rand
De sleutel daarvan, hield ik steeds in m’n hand

En als jij eens, voor dat poortje zou staan
Dan zal net als vroeger, m’n hart opengaan
Dan zal ik je alles, ja alles vergeven
Want jij blijft voor mij, de zon in m’n leven
Want jij blijft voor mij, de zon in m’n leven