Ze kenden hem in alle kroegies
In het hartej van Oud Amsterdam
Ze noemden hem hemeldragonder
Waar hij nooit geen aanstoot aan nam
En menige arme donder
Die hij uit de goot heeft gehaald
Een heilsoldaat met overuren
Maar die hem nooit werden betaald

Hij sjouwde van kroegie naar kroegie
Al deden zijn voeten ook zeer
En iedere klant, daaraan vroeg ie
Wilt u soms een strijdkreet meneer

De meisjes bij vuurrode lampies
Tot diep in de nacht voor het raam
Hij heeft ze zien gaan en zien komen
Hij kende de meeste bij naam
En daar in die duistere kamer
Waar eerste nog de prijs wordt bepaald
Heeft hij ze verteld van de liefde
Een liefde die niet wordt betaald

Hij sjouwde van kroegie naar kroegie
Al deden zijn voeten ook zeer
En iedere klant, daaraan vroeg ie
Wilt u soms een strijdkreet meneer

Maar plots is hij niet meer verschenen
Want onverwacht kreeg hij bevel
Dat hij bij zijn baas zich moest melden
Waar hij toen verscheen op het apel
Daar hoefde hij niet meer te sjouwen
Kroeg in en kroeg uit, 's avonds laat
Daar heeft hij een lintje gekregen
Het mooiste dat boven bestaat

Hij sjouwde van kroegie naar kroegie
Al deden zijn voeten ook zeer
En iedere klant, daaraan vroeg ie
Wilt u soms een strijdkreet meneer