Mijn Nazi's waren zelden blonde helden
Integendeel, juist akelig gewoon
Lulletjes die vielen op vertoon
Ambtenaartjes die zich lieten gelden
Verwen zo'n kleine windbuil
Hij groeit uit tot een tyfoon

Het is voor ieder mens wel even schrikken
Dat eerste lijk, dat eerste massagraf
Gelukkig raakt het nieuwtje er weer af
Want u en ik, wij weten ons te schikken
En als de misdaad groot genoeg is
Vrezen wij geen straf

Iedereen kan baby­hoofdjes pletten
Het nekschot wordt routine na een week
En ieder die daar iets te lang naar keek
Werd besmet en kon zich niet verzetten
Moord als almacht, moord als ambacht
Bloeddorst die op vrijheid lijkt

Het spijt me soms dat ik ooit leerde lezen
En niet op tijd m'n boeken heb verbrand
Ongevraagd in gruwelen gestrand
En niet meer van de waarheid te genezen
Dat juist de sukkels vrolijk zijn
Zoiets ligt voor de hand

Zalig zijn degenen die niks weten
Wat zou je soms graag blind zijn of doofstom
Het is gebeurd en niemand weet waarom
Pas achteraf herkennen wij profeten
Films en boeken, tweedehands verdriet
De doden blijven dood