Er staat een man op het station
en die man die heeft het koud
alle vlammen zijn gedoofd
en dat heet een burn-out
al zijn treinen zijn vertrokken
al zijn bootjes zijn vergaan
er staan een man op het perron
ik zie die mannen te vaak staan

het was een man met duizend dromen
toen hij jong en mager was
toen hij uren zat te bomen
en ook nog gedichten las
toen zijn vader zei: ‘Pak alles want je houdt maar vijf procent’
er staat een kerel met een koffer
zijn bestemming onbekend.

Hij was minnaar, hij was winnaar
toen in zijn studententijd
lanterfanten was zijn dagtaak
slapen met een mooie meid
hij vertrok met Noorderzonnen
steeds een vrolijke vriendin
en aan eentje bleef hij plakken
daarmee kreeg hij een gezin

hij kreeg echt belangrijk werk
en een huis, dus hypotheek
in het begin was hij nog sterk maar na jaren werd hij week
het was voor hem echt onverklaarbaar
hij had zijn vrouw nog altijd lief
maar op een avond zei hij huilend:
‘liefste geef mij een motief!’

ik heb alles, ik heb alles
en van alles veel te veel
ik heb veel te veel van alles
en dat grijpt me naar de keel
‘k wil een motief om echt te werken
het gaat allang niet meer om brood
zo kan ik toch echt niet verder
echt niet verder tot mijn dood

maar zijn vrouw die wist het ook niet
gaf geen antwoord op de vraag
dus hij vroeg het aan wat vrienden
maar die bleven ook heel vaag
en hij vroeg het aan collega’s
en hij vroeg het aan zijn chef
hij wilde eigenlijk vertrekken,
maar hij wist: ik mis de lef.

En op een dag toen stond hij huilend
in de war voor zijn gezin
hij zei: papa gaat vertrekken
want het zit er niet meer in

hij kuste zijn lieve dochter
en hij greep zijn kleine vent
en zei huilend: pak echt alles
want je houdt maar vijf procent!