Wij zijn de zwervers over wereldoceanen
In het zog van onze schepen deinen mee
Veel afscheidskussen en veel vrouwentranen
Die even snel vergaan als schuim op zee
Ons hart blijft aan geen ander gebonden
Wij zijn in ieder armenpaar te gast
Port Saïd, Buenos Aires, Stockholm, Londen
Zo vluchtig als de meeuwen op de mast

Want het felst avontuur
Duurt toch maar een paar uur
In één nacht leer je feilloos en gauw
Maat, het is overal
Toch hetzelfde geval
Want een vrouw is nu eenmaal een vrouw

De zee bewaart het beeld van onze dromen
Geen vrouw danst zo verleidelijk en wild
Geen vrouw heeft zo van ons bezit genomen
Zo zelfvergeten onze dorst gestild
Blank is haar schuim, blanker dan vrouwenwangen
De stormwind waait haar kus naar onze mond
Wij jagen in een eindeloos verlangen
Van pool tot pool – de wijde wereld rond

Want de zee werd mijn schat
En zij wiegt het fregat
In een dans, die mijn eenzaamheid sust
En zij fluistert aldoor
Zoete troost aan mijn oor
Als ik vloek om verloren rust

Adieu vriendinnen van vergeten nachten
Adieu, naamloze vrouwen van één uur
Adieu, jij die beloofd hebt om te wachten
Want wachten wordt vervelend op den duur
Hijs ’t anker op! De trossen los gesmeten
’t Fregat De Vrijheid kiest weer open zee
Daar ligt in symfonie van meeuwenkreten
De oceaan die ons weer welkom heet

Dat is mijn kameraad
Die mij nooit meer verlaat
Mijn geliefde in leven en dood
Als het ogenblik komt
Dat mijn hartslag verstomt
Vind ik eeuwig rust in haar schoot